2a
inde Aristotelis cum rerum natura exigentis minime conveniens sapienti viro lis est:
inde Aristotelis cum rērum nātūrā exigentis
minimē conveniēns sapientī virō līs est:
inde,
adv.,
von da, von dort; daher, deshalb
|
Aristotelēs,
gen. sg.
is
oder
ī,
acc. sg.
em
oder
ēn,
m.,
Aristoteles
|
līs,
lītis,
gen. pl.
lītium,
f.,
Streit
|
esse,
sum, fuī,
sein
|
inde Aristotelis cum rērum nātūrā exigentis
minimē conveniēns
sapientī virō līs est:
parum,
comp.
minus,
superl.
minimē,
adv.,
wenig
|
convenīre,
conveniō, convēnī, conventum,
zusammenkommen; passen, entsprechen, sich schicken, geeignet sein
|
sapiēns
entis,
abl. sg.
ente,
weise, klug, verständig, einsichtig
|
von:
sapere,
sapiō, sapiī,
schmecken, Geschmack haben; verstehen, weise sein, verständig sein
|
vir,
virī,
m.,
Mann
|
inde Aristotelis
cum rērum nātūrā exigentis
minimē conveniēns sapientī virō līs est:
cum,
praep.,
mit
|
rēs,
reī,
f.,
Sache
|
nātūra,
ae,
f.,
Natur, natürliche Beschaffenheit, Wesen
|
exigere,
exigō, exēgī, exāctum,
heraustreiben, wegjagen; abwägen, abmessen, untersuchen; zu Rate gehen, erwägen, überlegen
|
inde Aristotelis cum rērum nātūrā exigentis
minimē conveniēns sapientī virō līs est: