nasusdraconis.de
Kontakt Texte Startseite
Caesar: De Bello Gallico
Liber primus 2
« ≡ »
1b Is M. Messala M. Pisone consulibus regni cupiditate inductus coniurationem nobilitatis fecit et civitati persuasit, ut de finibus suis cum omnibus copiis exirent:
1.
Is M. Messālā M. Pīsōne cōnsulibus rēgnī cupiditāte inductus coniūrātiōnem nōbilitātis fēcit et cīvitātī persuāsit, ut dē fīnibus suīs cum omnibus cōpiīs exīrent:
Der Nominativ is nimmt Bezug auf Orgetorix. Die adverbiale Bestimmung M. Messālā M. Pīsōne cōnsulibus im Ablativ nennt das Konsulatsjahr und dient so als Zeitangabe. inductus, auch Nominativ, bildet zu is ein participium coniūnctum, in das auch rēgnī cupiditāte mit eingeschlossen ist, so dass sich das Subjekt des Satzes zu is ... rēgnī cupiditāte inductus erweitert.
is, ea, id, der, die, das; er, sie, es
M., Abkürzung für Mārcus, ī, m., römischer Vorname
M. Pīsō, ōnis, m., Konsul des Jahres 61 v.Chr.
M. Messāla, ae, m., Konsul des Jahres 61 v.Chr.
cōnsul, sulis, m., Konsul
2.
Is M. Messālā M. Pīsōne cōnsulibus rēgnī cupiditāte inductus coniūrātiōnem nōbilitātis fēcit et cīvitātī persuāsit, ut dē fīnibus suīs cum omnibus cōpiīs exīrent:
Innerhalb des participium coniūnctum wird mit cupiditāte als ablātīvus causae der Beweggrund genannt, durch den Orgetorix veranlasst wurde. Das zugehörige Attribut rēgnī, ein genetīvus obiectīvus, gibt an, worauf das Verlangen gerichtet war.
rēgnum, ī, n., Herrschaft, Regierung; Reich
cupiditās, ātis, f., Begierde, Verlangen
indūcere, indūcō, indūxī, inductum, zu etwas veranlassen, bringen, verleiten, verlocken
3.
Is M. Messālā M. Pīsōne cōnsulibus rēgnī cupiditāte inductus coniūrātiōnem nōbilitātis fēcit et cīvitātī persuāsit, ut dē fīnibus suīs cum omnibus cōpiīs exīrent:
Zwei Hauptsätze werden durch et verbunden, der eine mit dem Akkusativobjekt coniūrātiōnem nōbilitātis zum Prädikat fēcit, wobei nōbilitātis Genitivattribut ist, der andere mit dem Prädikat persuāsit und dem davon abhängigen Dativobjekt cīvitātī. Der Dativ gibt an, wen Orgetorix überzeugt. Die deutschen Verben überzeugen oder überreden stehen davon abweichend mit dem Akkusativ.
coniūrātiō, ōnis, f., Eidesbund; Verschwörung
nōbilitās, ātis, f., Berühmtheit; Adel; die Adeligen, Fürsten
facere, faciō, fēcī, factum, tun, machen
et, und
cīvitās, ātis, f., Bürgerschaft, Gemeinde, Staat; Stadt
persuādēre, persuādeō, persuāsī, persuāsum, überreden; überzeugen
4.
Is M. Messālā M. Pīsōne cōnsulibus rēgnī cupiditāte inductus coniūrātiōnem nōbilitātis fēcit et cīvitātī persuāsit, ut dē fīnibus suīs cum omnibus cōpiīs exīrent:
Auf die Konjunktion ut folgen zwei adverbiale Bestimmungen im Ablativ mit Präposition, dē fīnibus suīs und cum omnibus cōpiīs. Darin sind suīs und omnibus adjektivische Attribute.
dē, von, von ... her, von ... weg, aus; über
fīnis, is, m., Grenze; pl.: Gebiet, Land
suus, a, um, sein
cum, praep., mit
omnis, e, ganz; aller
cōpia, ae, f., Vorrat, Fülle; pl. Mittel, Vermögen; Trupp, Schar
5.
Is M. Messālā M. Pīsōne cōnsulibus rēgnī cupiditāte inductus coniūrātiōnem nōbilitātis fēcit et cīvitātī persuāsit, ut dē fīnibus suīs cum omnibus cōpiīs exīrent:
persuāsit, ut ... exīrent: mit ut beginnt ein finaler Ergänzungssatz, den wir im Deutschen mit Infinitiv oder als dass-Satz wiedergeben können. Er hat zum Inhalt, wozu Orgetorix sie überredet hat. Das Prädikat exīrent, steht nach den Regeln der cōnsecūtiō temporum im Konjunktiv Imperfekt. In seiner Pluralform liegt eine cōnstrūctiō ad sēnsum vor, denn als Subjekt ist ja das Kollektivum cīvitās zu denken. Für die Übersetzung verwenden wir einfach sie.
ut, coni., dass
exīre, exeō, exiī, exitum, herausgehen, -ziehen, weggehen
6.
1. Is M. Messālā M. Pīsōne cōnsulibus
1.1. rēgnī cupiditāte inductus
1. coniūrātiōnem nōbilitātis fēcit
2. et cīvitātī persuāsit,
2.1. ut dē fīnibus suīs cum omnibus cōpiīs exīrent:
et verbindet zwei Hauptsätze, von denen der erste eine Partizipialkonstruktion enthält, und der zweite um einen konjunktionalen Nebensatz erweitert ist.
7.
Is M. Messālā M. Pīsōne cōnsulibus rēgnī cupiditāte inductus coniūrātiōnem nōbilitātis fēcit et cīvitātī persuāsit, ut dē fīnibus suīs cum omnibus cōpiīs exīrent:
« ≡ »